EY FATÝH’ÝM çýkmýssýn istanbul’a
Almýssýn eline bir top gözün yaþlý gönlün yaþlý
Takmýssýn kafana alacagým diyordun Ýstanbul’u
Ölüm yoktu sanki korku yoktu sende
Uymusun peygamber sözüne
Okomutan ben o ordu eb olacagým diyordun
Sen saldýrýyordun korkusuz Bizans’a
Ýlkinde fetedemedin edemezdin de
Ýnadýn almaya yeterdi imanýnla
Birde hocanýn sözüne uydun ya
O anda fethettin zaten Ýstanbu’u
Gözünü istanbul bürümüþtü senin saldýrdýn
ALLAH ALLAH sesleri yükseliyordu semaya
Ýnanýlmazý baþarýyordun ordunla
Ýþte son kez saldýrýyordun Bizans’a
Bizans benim Ýstanbul benim diyordun
Ve hýrsla saldýrýyordun
Bizans senindi Ýstanbul senin
Beklediðin çocuklugundan beri bekledigin
Rüyana girip her gece seni aðlatan
Çok istedigin günü bekledin
Ýþte o gün geldi FATÝH’ÝM
Ýstanbul elinde artýk Ýstanbul senin
O komutan sen ordu senin ordundu
Senin aldýgým Ýstanbul þimdi dünyanýn gözdesi oldu
Ve ÝSTANBUL hep seni özledi durdu...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.