Ne o, gidiyor musun?
Bir "Hoþça kal" bile demeden ha?
Demek tükenti artýk,
Sevda rüzgarlarýnýn, bahar günlerinden getirdiði,
Kýr çiçekleri kokusu.
Belli ki silinmiþ bal renkli gözlerinden,
Sabah saatlerinin o masum mahmurluðu.
Can çekiþen umutlarýn ortasýnda,
Bir sabýr abidesi olduysam ne gam.
Hayra yorduðum rüyalar bile,
Sonunda bana ihanet ettiler.
Tüm vurdum-duymazlýðýný giyinsin bu lanet vedâ,
Üstüne Lahur þal gibi örtsün vefasýzlýðý.
Ne olur bakma gözbebeklerime, üþürsün,
Ýsyaným,
Zemheri ayazý gibi düþer bakýþlarýmdan.
Nedenini sormak hakkým da olsa,
Sormayacaðým.
Bundan sonra bu aþka,
Hiç kafa yormayacaðým.
Gidersen git be,
Karalar baðlayýp da yas mý tutarým sandýn.
Daðlarý deldiren Þirin deðilsin,
Çöllere düþüren Leyla.
Ben duygu adamýyým diz boyu, kabul.
Gözyaþlarým kirpiklerimin arkasýnda,
Eyvallah.
Yine de yuh olsun bana, eðer aðlarsam.
Kadehler, unutmak için tükenmeyecek,
Þaraplar teselli diye içilmeyecek.
Tükenmiþ, bit pazarlýk bu sevdaya,
Umut fistanlarý biçilmeyecek.
Yine de saygým var, geçen yýllara,
Seni kötülemeye varmaz bu dilim.
Zalimleþ zalimleþebildiðince,
Seni unutmazsam, adam deðilim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.