Beni... Koþulsuz sev demedim Bir insan olarak samimiyetle anlattým Hata ve kusurdan arýndým diyerek þart koþmadým Ýnsan olarak zafiyetlerin olacaðýnýn elbette farkýndaydým Sosyal þartlarý ve bilinçaltý faktörlerini bir hesaba katmalýydým Ýnsan her durumda ne söylemiþse sahip çýkmalý, samimiyeti unutmamalýydý Yoksa sabrýn, vefanýn, fedakarlýðýn, hassasiyetin bir anlam ve önemi kalmýyordu
Ne ömrümden... Ömür verdim ve ne de Ömrünü vakfetmen için yakardým Normal, insani ölçülerde, saygý ve nezaketele Birlikte ömür olalým dedim fakat sen hýrsýnda ýsrarlýydýn Ýþte o vakit ruhsuz ve kalpsiz bir izdivacýn bir anlamý kalmýyordu Ne derler e göre tahammül etmek, çocuklarý bahane etmek solduruyordu Bir aklýn ve iradenin, samimiyet ve tahammülün naifliðini bir kenara býrakýyordun
Mustafa Cilasun
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Cilasun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.