KABUL ETMÝYOR BABA..
Ýçtiðim su boðazýma dizilir,
El ve ayaklarým titrer çözülür,
Sana acýkýrým, içim ezilir;
Emmiler’de seni bulamam BABA.
Bazen çaresizce kalýrým darda,
Gün olur sensizlik beni boðarda,
Çok þükür bir resmin durur kafamda,
Resmine bakmaya doyamam BABA.
Rüyama gelmezsen, yorgun yatarsam,
Ya gelirsen gece,sesin duymazsam,
Uykuya dalar da kokun,almazsam,
Baþýmý yastýða koyamam BABA.
Gittiniz’ya benim soldu, gül baðým,
Gülmeyi unuttum, doldu dert kabým,
Yüzüme gülen,dost ve ahbabým ,
Çýkarýna ðöre beni severler BABA.
Þeytan bazen dürter, bazen,çomaklar,
Saçlara doluþtu baksana aklar,
Her caným dediðim namertmi çýkar.
Sil“ diyor, þeytana uyamam BABA.
Sizsizlik sonbahar, yook karakýþmýþ,
Yokluðunuz bende bir haykýrýþmýþ,
Bu gözlerim yalnýz sizi ararmýþ,
Sizi neden böyle özlerim BABA.
Bu gönlüme iþledimiz sevgiyi,
Silemem ki, ne mazimi, ne sizi,
Anlýndan akan o, zülfün telini,
Dokunmaya bile kýyamam BABA.
Erul’un halini anlattým sana,
Saðýr sultan duydu, sen de duysana,
Senin öldüðünü, içimde cana,
Anlatýrým kabul etmiyor BABA.
27.6.2016 Erol Köktaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.