Unuttum yüzümde gülmeyi Gamzelerim aðlarken Eþelersem kum dibinde kahkahalar Tebessümlerin yerini buruk acý sarar Her gün çýkar yüze köstebek aðrýlar Kýzýl kanla boyanmýþ kirpikler ateþ topu Bakýþlar yanarken gözlerde kaynar kazan
Gün gecede sarhoþ karanlýðýn içinde Vakitsiz sancýlar doðarken Kalpler yumak olmuþ Ýlmek ilmek iþlenmiþ ahlar sökülmez
Ýç çekiþler kývrak dönemeçte Lansa eder tümceler azalara Dillenir aðrýlar yýkýldým ahvalimde Ruhum yük bedenin içinde
Saatler anlýk zaman çöküntüde Yapraklar sallanýrken dal kýrýldý düþtüm yere Hangi þiirde çare olduk gerçeði görünce Þimdi döküyorum içimi kendi kendime
Dilim sakin deðil çatlasa da dudaklarým Engel koyamam içimdeki fýrtýnaya Sökülsün kelimeler çýðlýklara Artýk yeter diyorum ben bu acýlara
Sosyal Medyada Paylaşın:
zehra taşdelen gözyaşım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.