Ey avuçlarýmda kül olup
denizlerin üstüne serpiþtirildiðim
ilk aþklarýmý yutan küçük þehir
kulaðýmý týrmalayan bu
ayaksýz kalmýþ bir lir
yansýyýp göðsüme çarpan
sevgilerin en güzeli
giden çok oldu sizin içinizden
gitmek gelmiyor dilsiz evinizden
ah belki bir gün çýkýp gidebilsem
gidip dönüþü olmayan yerlere
ellerim bile oyna(ya)mazdý sürgünüyle
aþk bir ülkenin iki kentiyse
üvey annem oluverdi
tüm ölümlerin üstüne bir çiçek açarak
buðday tenliydim
soluk soluk çiçeklerim
yaþým da on sekiz
bozbulanýk bakýyorum
enlerim yaþýyor içimde
akþama kadar süren özgürlüðüm
yine bu þehrin güvencesinde
sesin olur sesimde
belki bir seyirde
belki bir þehirde
iki kent var bu ülkede
biri sende biri bende
o zamanlar daha uzaktý þehirler
mesela ellerimi uzatýnca dokunamazdým
boyum bir karanfili geçmezdi
dudaklarým aralýk gezerdim
yüzümün ocaktan kalma soðukluðunda
bir gece uyurken herkes
gizlice çýktým evden
ayaðý kýrýk bir kedi gibi
önce beyazlaþan kapýnýn çenesini kapattým
sonra bütün ýþýklarýn
penceremin boynunu okþayarak açtým
biraz utanarak dahil oldum geceye
sonra delikanlý bir aðaç eðildi önüme
ayaklarým yapraklar gibi serpildi
düþmeye baþladým
en güzel günlerimden biriydi
dökülmeye baþlayýnca yere
dizlerinde kalsýn bir akþamüstü
ellerinden baþlamak istiyorum ölmeye.
’Gök çe’
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
Therese Levasseur Salıncak 8:2=0 Burası İzmir bayım Vurun sazı tellerinden Sabahın körü Sıcak rahle Ruhsuz adam. Minik akordiyon Trım trak