Son paramý, son umudumun son haline son kez bakmak için uzattým giþe memuruna..
Bursa mý dedi giþe görevlisi. Mudanya dedim.. Mudanya’nýn manasýný bilmediðine kýzgýn, alev alev harflerle cevap olarak baktým... Kýzmayýn, biletinizde Bursa yazacak. Mudanya’da olsada geminin yanaþacaðý iskele, seyahat yönü Bursa diye sordum dedi haným hanýmcýk görevli..
Son paramý, geri dönüþüm olmasada olur dediðim o iskelede, son birkez soluklanmak için uzattým yorgun ellerimle görevliye...
Kimlik numaranýz lütfen..? Lanet olsun rakamlarý yanyana getirenlere dedim diþlerimi öfkeyle sýkarak..! Mudanya’da bir bardak çay içmek için yetmiyormu son param üzerindeki rakamlar diye sordum acelesi olan sözlerimle.. Kimlik numaranýz ile bilet düzenleyeceðim dedi hanýmhanýmcýk kýzcaðýz.
Son kez gidiyorum oysa. Tüm rakamlarý, doðum tarihimde dahil, bütün rakamlarý umursamadan yok sayarak gidiyorum oysa...
Ýsmimin yazýlý olduðu biletle, alt salonda benim için bir koltuk kiraladým son paramla. Son kez gidiyordum oysa.. Önceleri nasýlda bir heyecan kaplardý içimi? Ben seçmedim oysa bu son seçimi....
Vapur dolusu kalabalýk ben duyarým diye yapýyorlar sanýrým bu saçma konuþmalarý... Avaz avaz kalabalýk... Ama ben dudak okumayý bilmeden, öðrenmeden yitirdim duymayý.. Onun sesini benden almasýndan sonra, onun bunun sesinin ne kadar önemsiz olduðuna o kadar karar verdimki. duymuyorum...!
Daha önce öfkelendiðim bir vapur dolusu arabý bile yok saydým ilkkez.. Artýk umurumda deðildi ayak parmaklarýný karýþtýrýp pislik için gözüme zoraki sokulan medeniyetten yoksun kokuþmuþlar..! Üstelik son paramla, son kez gidiyordum ayyüzlü bir kadýnýn gözlerine bakmaya...
Bütün rakamlarý ardýmda býraktým.. Doðum tarihimde buna dahil..! Son paramla sona, sonuma gidiyordum...
Defalarca yapmýþ olduðum seyahatlerden olsa gerek, omuzuma dokundu bir el... Çocuksu bir dokunuþ.. Baþýmý çevirdiðimde, üç çayýn birine para alan, diðerlerini sohbetime ýsmarlayan vapurun garsonuydu omuzuma dokunan elin sahibi..
Aðabey, çay içmeyecekmisin bu sefer? hiç utanmadan cebimin yokluðundan, son paramla bilet aldým dedim. Gülümseyen garson; gel be aðabeyyyy.... iki lafýn belini kýralým. Senin paran bu seferlik tedavülden kalktý...
Defalarca anlattýðým, Milliyetçi Ülkücü’lerin yüreklerinde yaþadýðý VATAN sevgisini anlatmamý istedi garson... Konuþtuk defalarca dedim aklýmýn baþka yerde olduðunu gizleyerek.. Anladým be aðabey dedi. Anladým...
Sonuna kadar inanman gerek derdin aðabey, sonuna mý geldin...?
Sonuna kadar inanmakla, sonkez görmek arasýndakileri anlatabilmeyi ne çok isterdim.... Demlik demlik çay bile yetmezdi oysa eþlik ederken..
Ýnancýmdan deðil, utancýmdan be kardeþlik,utancýmdan son paramla son Mudanya seferim bu...
EyvALLAH aðabey dedi...EyvALLAH.
Baþkada bir þey duymadým...!
Üç kuruþluk yorum /(Samim ÝÐDE) Sosyal Medyada Paylaşın:
Samim İĞDE Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.