Neler umduk ne bulduk hayatýn akýþýnda Yaþadýðýmýz günler ne aldý ne götürdü Hep güzeli aradýk baharýnda kýþýnda Bazen göz yaþý oldu bazen sevinç getirdi
Kimi kir saydý aký kimi ak saydý kiri Adamdan saymayarak "öteki" dedi ona Biri helal kazandý haram kazandý biri Zor tuttuk kendimizi kýlýcý koyduk kýna
Göz koyduk her nemaya bizim diye aþýrdýk Bizim olanlarýysa koparýp eller aldý Sonu selamet diye sabýrlarý taþýrdýk Öðünüp çalýþmadýk bir tek adýmýz kaldý
Aslýmýzý unutup özendik Avrupaya Doluþup tencereye içimizde kaynadýk Biz atla övünürken alem gitti uzaya Halimize bakmayýp bir de çalýp oynadýk
Her kýssadan bir hisse alýrdýk biz eskiden Atadan öðretilen ibret denen þey vardý Kirli çamaþýrlarý alamadýk askýdan Hep eyvallah denince vuran bir daha vurdu
Nasýl çiçek kokacak bu çamaþýrlar þair Sabunun terazisi kiri nasýl tartacak Ne yazýp ne söylesem yine bitmez bu þiir Sayfalarý doldursam yine çoðu artacak
Mehmet Fikret ÜNALAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
UNALAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.