Yaðmur sularý düþüyor
kalbimin boþ odacýklarýna çiy ýslatýyor
kirpiklerin üstüne kara yazgýsý iniyor daðlarýn
nice kuþlar ölüyor.... yoksun!
asýlsýz deðil
üçün beþin arkasýna düþmedik yaþýyorken
adam yerine koyduk
kýskývrak rengine tutulduk
bahara yazlara tutsak olduk
býrakýp gitti izi neden sonra avunduk arkasýndan
hani ölüm gibi bir þey vazgeçmek zor tiryakilikten
belki de birgün demi býrakmak gerek
yoksa; yavaþ yavaþ mý kestiremedik alýþkanlýklardan
kesilip atýlmýyor iþte parmak
Kýymýk kýymýk canýný acýtýyorken
hepimiz biriz bir aðacýz iþte bir orman gibi kalabalýk
bir kibrit çaksalar ucumuzdan yananacaðýz
toplu katliam
domino taþlarý gibi devrileceðiz üst üstte yürek olmasa
ya sevdalý bir ocakta kaynayan su
ya dolmayan bardak düþünce yurdun
ücra köþelerinde yalýnýz daðlar
yalýnýz kent surlarý
içine çekilmiþ köy abdalý bir marþandiz izi
bir renksiz yaðmurun camdan yüzüme vuran suyun
anlatarým hüznünü þehrin kaburgalarýna
acý bir karanlýk savurur küllerini..
çözülsün artýk gecenin yalnýzlýðýnýn düðümü, ihaneti
resmine bakarým ay/ýn ay suçsuz apak!
ortalýk süt liman el aman!
ruhunu soyarken kapitalizmin çarký ülkemin!
ne çabuk alýþtýk!
yokluða yoksulluða, bir arabaya, bir eve bir alana bir bedava
þiirlere sýðýnýrým gözlerin gözlerime sürgün!
kucakladýðým bir siyah akþamdýr
Ülkelim! Karanlýk baþýna ördüðün düðüm!!
Sesin avazýn çýkmaz
benim ki cahil cesareti, küçük baþýmýn içinde çakan þimþek!
durur seyrederim en çok!
ýrmak boyu akar sular
diz boyu çamur
elini yüzünü bulaþtýrýrken
yüz karasý bir çalýyý kulaklarýndan çekip atamam ülkemden.......
hep birlik olmak gerek!!
ah ! haziran yine ölüm kokuyor her günün güller çiçekler üzgün!
gökyüzünde bir tek bulut bin parça kan damlýyor hücrelerinden
sitemim sana deðil, yaz ortasýnda bitmiyor ülkemin kaburgasýnda sýzý, ve güz.……
Nurten Ak Aygen
28.06.2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.