SENSİN

SENSÝN

Vakti gelince durmaz, can bile kafesinde.
Beden sensin, ruh sensin, bu bendeki can sensin.
Çýkmaz olur kesilir, sesinde nefesinde.
Nefes sensin, ses sensin, candan öte ben sensin.

Ömrümün her mevsimi, baharýmsýn yazýmsýn.
Senden az uzak kalsam, hasretimsin sýzýmsýn.
Dilimde sevda türküm, elimde ki sazýmsýn.
Mýzrabý sen, teli sen, her notamda týn sensin.

Cemalin nur ýþýðým. Gözün kaþýn ne güzel
Gülmek çok yakýþýyor. Ýnci diþin ne güzel.
Günüm gündüzüm senle, gece düþün ne güzel.
Güneþle bir ufkumda, yeni doðan gün sensin

Her bir bakýþýn için, binlerce kez teþekkür.
Kurduðum cümlelere, ismini koysam mühür.
Helalimsin vebalim, veren Rabbim’e þükür.
Ömrüm senden ibaret, bu gün sensin dün sensin.

Sensiz geçen günleri, ömrüme ziyan saydým.
Doðduðun günden beri, hep yanýnda olaydým.
Sanki senle varým ben, sensiz dünyadan caydým.
Dilenci’yim mecburum, damarýmda kan sensin.

Adem Çoban DÝLENCÝ

Sosyal Medyada Paylaşın: