Anarþist oldum durduk yere Eylemlere karýþtým sokak ortasýnda Açlýk gibi, susuzluk gibi Üstüne üstlük birde yalnýzlýða alýþtým bu günlerde Özlemler tuzu biberi oldu ayrýlýðýn Yanýp durdum anasýn sattýðýmýn yerinde Þehir yýkýlsa umurumda bile deðil Bende kimsenin umrunda deðilim zaten Herkes kendi telaþýnda þu koca þehirde Tanýdýk desen yok denecek kadar az Dost desen bulunmaz çok þükür Ellerinde milyon liralýk akýllý bir telefon Aklýný karýþtýrýyor herkesin Yalpalayarak yürüyen Sayamadýðým kadar çok insan var Gezdiðim caddelerinde sokaklarýnda Bir telaþ, bir hengame suratlar asýk Gülen yüze rastlamak meziyet ister Bir baþka alem bu Ýstanbul Týklým, týklým dolu yollar son model arabalarla Nere giderler nereden gelirler anlamazsýn Sýkýþ týkýþ dolmuþlar Herkes bir bomba patlamaya hazýr stresten Her ne hikmetse gelen gitmiyor bir daha Adýna mý tutkunlar, çilesine mi? Býrakýp gelmiþler çiçek kokan daðlarý Anadolu’nun her bir köþesinden Bir alem bu Ýstanbul Ýstanbul kaybolmuþ sanki Her yerde Anadoluyu/bul Anarþist olsan ne eylem yapsan ne Kim görür kim duyar seni bu þehirde
25.06.2016 Küçük Ali YILDIRIM
Sosyal Medyada Paylaşın:
Küçük Ali YILDIRIM çölçık Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.