Kalk gidelim

KALK GÝDELÝM

Eyy ruhum, kalk gidelim, yeni bir ömre doðru
“Melanet” denen dünya, çýksýn þu hayatýmdan
Ýki zaman yolcusu, çýkalým kýrýk dökük,
Gölgem dahi düþmesin, gelmesin arkamýzdan

Gidelim unutarak, elde kalan ne varsa
Götürsün rüzgâr bizi, insandan uzaklara
Kalan kalsýn, gelmesin, mazim dahi arkamdan
“Demesin ben de varým, Muhtaçsýn gitme bana”

Öylesine gidiþ ki, aramasýnlar bizi
Ýyi gelecek bize, yeni gün, yeni doðuþ
Tebdili zaman gerek, zamanla gitmek gerek
Bitsin artýk kalmasýn, gönlümüzde ne varsa

Gidelim, unutarak, vazgeçsin dünya bizden
Bulutlara karýþýp, kurtulup sesimizden
Demeyelim sakýn ha, dünyada þu da vardý
Bir damla yaþ akmasýn giderken gözümüzden

Küsme sakýn kimseye, kimseye sitem etme
Sýkýntý verme sakýn, giderken hiç kimseye
Kahýr deðil bu gidiþ, bu gidiþ ölüm deðil
Belirmesin serzeniþ, buðulu gözlerinde

Kýrgýnlýðým þansýma, alýp da gidiyorum
Yaþam baþýma bela, terk etmek istiyorum
Bu yaþam da olmadý, tatmadýk mutluluðu
Baþka bir yaþam seçip, denemek istiyorum

Mehmet Türkan


Sosyal Medyada Paylaşın: