Yalnız kaldığımızda

Senin yalnýzken sýðýndýðýn gece benim !
yüreðini siyahla kaplayan
yýldýzlarla yoluna ýþýk olan
gökyüzüne baktýðýnda yakaladýðýn huzur ben !
kulaðýnýn pasýný silen,ninni
papatya kokusuyla bedenini örten
kýrmýzý dantelli yastýðýna baþýný koyduðunda yüzündeki tebbessum benim !
Yani;
Yalnizlikta sana hayat olan ben ..

Peki ya Sen !

Ben yalnýz kaldýðýmda toprak kokusu sarýyor etrafýmý
bedenimse buz tutmuþ oluyor âdeta
elim yüzüm simsiyah yahut salkým saçak bedenim
Sesler yankýlanýyor feryatlar yükseliyor yüreðimde
gökyüzü örtülüyor üstüme
karanlýk biraz daha boðuyor beni
Nefesim kesiliyor Ölüyorum ...

Yoksa sen bana ÖLÜM MÜSÜN ?
Yoksa Sen benim KATÝLÝM MÝSÝN ?
Sosyal Medyada Paylaşın: