Artýk haddini bilip deli gönül durulsun,
Ne bir kalem tutayým ne de þiir yazayým.
Daha severse bu kalp,mavzer ile vurulsun,
Ne boþa umutlanýp,ne kendimi üzeyim.
Siyah geceyi düþün bir de aðaran taný,
Anýlmýyor sevdanýn ne adý ne de saný,
Ölmek üzereyken mi bulur insan insaný?
Elimle mi kendimin mezarýný kazayým ?
Gözümün caný feri,gönlümün ay ýþýðý,
Can bedende durdukça umut sallar beþiði,
Sevdayý yaþamadan savdýk mý biz keþiði ?
Ýstersen cevap verme,gözlerinden sezeyim.
Artýk herkesler gibi sýradan biri miyim?
Sence yaþýyor muyum, ölümü diri miyim ?
Yýkadýðýn elinin dökülen kiri miyim ?
Ne deyip de kendimi avutarak gezeyim ?
Erdal SARIGÖZ
26-Haziran-2016
ÝSTANBUL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.