Bir gün geçiyor yine gözlerin
beþ dakika saygý duruþunda
siyah-beyaz yaþýyorum
istanbul’un ilk fotoðrafý gibi
ilk çöp kamyonu içini boþaltýyor
yavaþ yavaþ ayaða kalkýyor laleli
köþe baþlarý mutlu
kýrýk diþleriyle gülümsüyor
ben bir dükkana sýrtýmý yasladým
bir kadýn saçlarýný örüyor
kalbinin akýp giden bulutlara benzeyen sesi
yaðmurlu bir günde yaðmursuz kalabalýklara
dönüp duraksýz
her sabah bir çað geçiyor
bir çocuk seviyorum
ben oturduðum an geçiyor önümden
ölüler ölüyor hayatsýz
sen de beni benim gibi seviyorsun
istanbulsun yalansýn
bir bey sana seslenicek
geçmeden bir kere de olsun bakarsýn
senden önce mi
aklýmýzdan çýkalý çok oldu
bakýþ açýlarým yaklaþýk
ve düzenim ortasýndan çarpýk
o zamanlar
duygularým fransa’da bir topuk
ve yüzde doksan bir kör
bir bank yaþýyor içimizde
yarýsý sen yarýsý ben kokuyor
güneþ alabildiðine alýyor gözlerini
gözlerinden neler görünüyor
daha seni sevmeye yeni baþlamýþým
senden önce
sonrasýnda zaten arkadaþýmdýn
mahallem bana dargýn
sanki biraz da kýrgýn
orta çaðdan kalma
gökyüzüne vurgun
sonra geçiþ töreni baþlýyor
dokuzuncu senfoni eþliðinde
çoluk çocuk hayretle seni izliyoruz
iki çocuk sarý kasketli
dondurmalarý daha yiyemeden yere düþtü
bir otobüs geçecek içi iþçilerle dolu
hepsi cama yumuldu
þerit halinde geçiyor gözlerin
ellerde masumluklar sallanýyor
ya ya ya þa þa þa !
en güzel besteler çalýyor
gözlerin diyorum
hayatýn bütün kötülüðüne raðmen yaþýyor
ve sen sevgilim
seni görünce bütün sokaklar
inadýna nefes alýyor.
’Gök çe’
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
Therese Levasseur Salıncak 8:2=0 Burası İzmir bayım Vurun sazı tellerinden Sabahın körü Sıcak rahle Ruhsuz adam. Minik akordiyon Trım trak