Yazmak geldi içimden,tutamam duygularý.
Dýþardan belli olmaz,gönülden neler geçer.
Benden baþkasý bilmez, çektiðim kaygýlarý.
Gülizarým dururken,bülbül baþka yer seçer.
Hep içimde sakladým,kimseye söylemedim.
Kendim için yaþayýp,gönlümü eylemedim
Yazýn sýcak günlerde,çýkýp ta yaylamadým.
Ýhtiyacým olanda,dostlarým benden kaçar.
Razý olup þükrettim, asla isyan etmedim.
Doðru yoldan ayrýlýp, yanlýþ yola gitmedim.
Piþirdiðim aþýma, haram lokma katmadým.
Ayýrmadým evladý, pay ettim üçer üçer.
Saray gördüm evimi,her ortamda barýndým
Ýmrenmedim kimseye ,umutlara sarýndým.
Ýbadet ve duayla, kötülerden arýndým.
Zehirlenmiþ otlarý,Rabbim kökünden biçer.
Dolaþýrken sahilde mehtap ile konuþtum.
Kanepede oturan, iki gence yanaþtým.
Mutluluðun sýrlarý, nedir diye danýþtým.
O kafeste bir kuþtur,açýk bulunca uçar.
Kin nefretin yerine kalplere sevgi dolsa,
Kan ve savaþ yerine, barýþ ve birlik olsa
Bizden sonra gelene, tertemiz tarih kalsa
Kupkuru topraklarda,rengarenk güller açar.
Ülkü Ahýska
Fondaki resim kendi çalýþmam