Özlersin... Çocukluðunu özlersin... Kaybettiðin sevdiklerini özlersin... Çocukluðunun oyunlarýný özlersin... Sahip olduðun,kaybettiðin oyuncaklarýný özlersin... Berzah alemine gönderdiðin dað gibi Babaný özlersin... Lakin hayat devam ediyor deyip mecburen yaþamaya devam edersin... Otobüs duraðýndan sürekli geçen otobüslergibi,sularda yüzen gemiler gibi, raylarda ilerleyen trenler, hatta gökyüzünde uçan uçaklar gibi, devamlý hareket halinde seyreden arabalar gibi, koþuþturan,yürüyen,oturan uyuklayan hayatýn ta kendisi insanlar gibi, yürür gidersin,kalabalýða karýþýrsýn, umurunda olanlar ve umurunda olduklarýn güç verir yaþama sarýlmana,ne kadar da kalabalýklar içre yaþasan da,yalnýz kaldýðýnda; Özlersin iþte...Ýnsansýn ya. ; Yunus Beypýnar
Sosyal Medyada Paylaşın:
maverayailkyolcu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.