Ben yaþadýðým her þeyden bir ders aldým. Ve yýlmadan hayatýn tadýný çýkardým. Kimi zaman üzüldüm aðladým. Kimi zamanda bir kahkaha patlatýp. Acýlarýmý bastýrdým.
Ýnsanlara yüklediðim anlamlarý deðiþtirdim mesela... Daha kolay oldu unutmak. Saygý duymak. Yokluklarýna, yalanlarýna katlanmak. Yüzlerine bakýp yoklarmýþ gibi davranmak.
Ben sandým ki . Ben iyi isem herkes iyi . Ama öyle deðilmiþ. Ýnsanlar iyileri ezer geçermiþ. Tüm güzel duygularý yok edermiþ. Yaþayarak öðrendim bunlarý da ben.
Sonra ezilmemeyi öðrendim. Vaz geçmeyi. Deðer vermemeyi. Kim ne hak ediyorsa karþýlýðýný vermeyi. Yani kýsaca ....... Ben öðrendim aðlaya aðlaya. Herkesi hak ettiði kadar sevmeyi.....
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nilgün yücelkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.