Dost Yürek

Dost Yürek

DOST YÜREK
Yarým bir ömrün mýhlanmýþ sukûtu,
Aymaz sokaklarýnda berduþ þehrin.
Ayaz yudumlarken kaldýrýmlarýnda,
Sehven düþülen güne asýlmýþtý kaderim.
Ýlmek insafsýzdý,
Urgan yaðlýdan da öte…
Beton duvarlarýn cinleri,
Cirit atýyordu kara bahtlý tepemde.
Günahlarým deli küheylanýn ayaklarý altýnda,
Þeytanýna lanet okuyordu inlemeleri arasýnda.
Yüreðimde sakladýðým tek bir kývýlcým,
Can çekiþiyordu hayatýn kirli yakasýnda.
Ýsyanlarým dökülmelerin encâmýný ölçerken,
Bir yandan da söyleniyordu zalim kadere.
Zalimin davasýna harcanan yetim,
Bahtsýzlýðýný vuruyordu yerden yere.
Çok þey istememiþti ki,
Tükettiði dünlerin hýþmýndan.
Üç beþ zeytin, bir lokma ekmek,
Birkaç tatlý söz,
Bir ufak tebessüm,
Azýcýk sevgi,
Ve iki tane þefkatli göz.
O, ne yaptý!
Otuz yýl biriktirdiði hayallerini yýrttý,
Bir celsede hergele.
Pehlivan bakýþlarýný uttu,
Bir zar atýþýnýn hîle kokan gölgesinde.


Ey zâlim!
Bin kere zemheri üflesende sönmeyecek,
Yüreðimde sakladýðým bu tek kývýlcým.
Büyüyecek, büyüyecek,
Cennet beþiðine uyuttuðum,
Sevdamýn ateþini körükleyecek.
Dost yüreðin gözünde gülene kadar,
Kara defterinin sayfalarýnda tükenmeyecek.
Ey dost yürek!
Artýk hayat yüreðinden bana gülümseyecek.
Metin HANLIOGLU

Sosyal Medyada Paylaşın: