Beraber sürülüyoruz topraktan
çiftçinin terinde ýslanýyor vücudumuz
uzak diyarlara gönderiliyoruz tohumlar halinde
yüzümüz mayýstan beri sallanýr
ben hala kabuklarýný soyuyorum
yüz yýllýk bir kaplumbaðanýn
acýyla beslenmiþ kutsal süt ile besleniyoruz
boðazýmýzý yaka yaka geçiyor içimizden
bir karanfil tadý dolanýyor sonra
gitmiyor bir þarký olup dilimizden
fýndýk amelelerin dilinde ýslýk oluyoruz
önce sesin geliyor aklýma
çaresiz kalýyorum
yan yana kalýrsak eðer
aç kalmayýz biliyorum
yabancý kadýnlarýn gözlerine de maruz kalmayýz
belki beraber yaþlanýrýz
kan akýyor çeþmelerden
biz sevda taþýyoruz seninle
dikenli tarlarýn içinden
parmak uçlarýmýzda geçiyoruz
ellerin bahar kentinden
gidiyor uzak kentlere
ben arkandan aðlýyorum
yüz yýllýk bir bereketle.
’Gök çe’
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
Therese Levasseur Salıncak 8:2=0 Burası İzmir bayım Vurun sazı tellerinden Sabahın körü Sıcak rahle Ruhsuz adam. Minik akordiyon Trım trak