Belkide Son Vedadır
Ben gönülden kavuþmalara hasret
Gözden ayrýlýklara doymuþ adamým
Aðzýmda sevda tohumlarý taþýrým
Leylekleri anlatýr her bir adýmým
Onlar gibi göç ederim durmadan
Uçarým baþka baþka diyarlara
Bulutlar üzgün, gökler kâfi
Benzerim biraz çýðlýk atan martýlara
Kayalar keskin, deniz kirli
Her gün bir lokma sevdamý ararým
Ne bulduysam þimdiye dek
Hepsi küflü, hepsi zehirli
Artýk iþtahým da yok
Olanlara itirazým da.
Elimde yanan bir tütün ile,
Emekleyerek gidiyorum ölüme.
Umursamazlýðý anlatýyorum,
Ýçimde lanet bir hüzün ile...
Yýldýzlar bile sönüyorsa güneþin önünde
Ben Nasýl boðulmayayým, ömrümün nehirinde
Oysa ne kadar güzeldi eylül akþamlarý yýldýzlar
Ne de ýlýk düþerdi þubat günlerinde beyaz karlar
Ne de masalýmsý uçardý nisanýn içinde kuþlar
Ve ne çok umut taþýrdý temmuzda çizgi gibi bulutlar
Artýk ne yýllarýn bir farký var
Ne aylarýn, ne de dakikalarýn
Farkeden birþey varsa bile
O da yalaný olmayan þeffaf aynalardýr
Belki de bu size sunduðum son vedadýr
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.