Göç
kuþatýlmýþ bir sokak ortasýnda
kalan bir çocuk gibiyim
mevsimin kýþý anýmsattýðý bir zaman diliminde
kavurucu sýcaðýn altýnda üþürken bedenler
yarým býrakýlmýþ bir özgürlüðün adýdýr göç
ve herkesin bir yarýný varken
kanadýndan vuruldu barýþ
barýþ
þafaðýn kýzýllýðýnda
barýþ
güneþin ortasýnda
barýþ
çocuðun gülümseyen gözlerinde
kan renginde aðlarken analarýn gözyaþlarý
kirpiklerinde kýraðý bir bulut gibi
kendine susmaktýr göç
gece kan revan
gece sessiz
gece suskun
ve yarýna bir adým atmaktan yorgun bedenler
özgürlüðün suretini unutur gibi
kendi umudunu yitirmektir göç
havada kardelen kokusu
sonra güneþe aþk var
sonunda ölmek var bu uðurda
bu uðurda güneþin doðuþuna gülümsemek
ancak bir direniþle gerçekleþir
direniþe sessiz kalmaktýr göç
gün çoktan batmýþ
hava karanlýk
yaþamak mayýn tarlasý gibi pusuda
umurumda deðil ölmek
hem toprak kokusundaki yaðmuru
hemde kardelenin güneþe aþkýný yaþamak istiyorum
bir sabah güneþten önce uyanýr gibi
sokaklarý özgür kýlalým sevgilim
sokaklar bizimle güzel
biz olmadan sokaklar göç halinde
ibrahim dalkýlýç
20/06/2016
23:40 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.