Ahvâl
Hiç kimseye diyemedim halimi,
Yaradana açtým bende elimi,
Felek genç yaþýmda büktü belimi,
Benim bu halimi çekmeyen bilmez.
Haklýya hakkýný bir veren mi var?
Mazluma dünyayý ediyorlar dar,
Sesimi duymuyor artýk nazlý yar,
Ýþte bu sebepten hiç yüzüm gülmez.
Bakmayýn dýþýma, içim yanýyor,
Ta ciðerden yaralarým kanýyor,
Beni gören gayet mutlu sanýyor,
Geçip-gider yýllar hiç geri gelmez.
Saçým beyaz oldu belim büküldü,
Aðzýmda diþlerim bir bir döküldü,
Gün geçtikçe hayallerim yýkýldý,
Garip gönlüm asla hiç iflah olmaz.
Dertli baktý, dünya düzeni böyle,
Düþüp-kalkma ile geçiyor öyle,
Yaþadýklarýný dostlara söyle,
Bilirsin bu dünya kimseye kalmaz.
ERDEMLÝ-17 Haziran 2016 Cuma
Cafer AKSAY
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.