GÖNÜL (89)

GÖNÜL (89)

Ýnsanýn içinde yangýn var ise.
Ateþine suyu koysana gönül.
Yalnýzlýk duygusu dört duvar ise.
Özlemli günleri saysana gönül.

Dalýp gidilirse hep uzaklara.
Kaderdir denilen yalnýzlýklara.
Alýþtý mý beden yorgunluklara.
Dertlerden dermana kaysana gönül.

Yürekteki yangýn aþkýn harýnda.
Sanma ki deðiþsin sevdan yarýnda.
Ýlk gündeki gibi ilkbaharýnda.
Sevdayý aþk gibi duysana gönül.

Kaybolup gidilen yaban ellerde.
Bir Yunus misali ol gönüllerde.
Kerem-Aslý gibi dolaþ dillerde.
Ateþi sevdaya yaysana gönül.

Ýnsan yaþamýný kendi seçiyor.
Kimisi kimine hep rol biçiyor.
Hayat bir þekilde zaten geçiyor.
Biraz da þeytana uysana gönül.

Aþýk olmak nede güzelmiþ meðer.
Sevmek ve sevilmek her þeye deðer.
Sevdalar yüreði yakarsa eðer.
Yaz sýcaðýnda da buysana gönül.

Kendine bir güvenç, itikat ile.
Beþer ve ilahi adalet ile.
Mutlu birliktelik sadakat ile.
Aþkýn deryasýnda doysana gönül.

Gerçekten sevmeyip çok yürek yakan.
Sever gibi yapýp sonra býrakan.
Birini sevip de baþkaya bakan.
Aþk dolu gözleri oysana gönül.

Zayi Ozan diyor, vay sana gönül.
Karanlýðý tek tek saysana gönül.
Ebedi genç kalmak istersen eðer.
Güneþ bize kalsýn ay sana gönül.

Ýlhan ATEÞ (Zayi Ozan)
Ankara, 19/06/2016 Pazar
Yayýn : 20/06/2016 Ptsi.
www.edebiyatdefteri.com/siir/1030305/

Sosyal Medyada Paylaşın: