Yalnızlık
Ýnsanoðlu yalnýzdýr.Kimisi bu yalnýzlýðý kendi
içinde yaþar, kimisi de kalabalýklar arasýnda..
Yalnýzlýk herkesin kaderinde var
Çokluklar içinde, bir baþýnasýn
Dostluklar aslýnda kavþaða kadar
Buna hem yabancý, hem aþinasýn
Ýnsanoðlu kendi cinsine düþman
Kardeþinin bile yabancýsýdýr
Sözde, hayvanlarýn yaþamý yaban
Ýnsan ki, neslinin tek avcýsýdýr
Kimisine omuz verdiðin anda
Ýlk çelmeyi ondan yiyen olursun
Hayat bu ya, bir gün kalýrsan darda
Ara ki, dostunu çok zor bulursun
Bu dünyaya yalýnýz geldin arkadaþ
Ýnan ki, yolculuk böyle gidecek
Yolda edinirsen, bir iki yoldaþ
Musalla taþýnda bu yol bitecek
Ýbrahim Taþdemir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Taşdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.