Þimdi sana ne söylesem yalan gelecek biliyorum
arada bir gezinen bedenim var benden habersiz
kimselerin de görmesini istemediðim
ölmek için ýssýz bir yer istiyorum
yalnýzlýk kemirsin içimi
gözlerime en son deðen gökyüzü olsun istiyorum
kimse bilmesin ayaklarýmý,ellerimi
çirkin olmadýðýmdan deðil
güzelliði bilmediðimden bu kadar güzelim
kimsenin bilmediði uykulu gözlerinle kollarýný denize aralýyorum
gece mehtabýnda güneþ olmuyor sadece
hepimiz buradayýz,kollarý kesik bir sandalyede
ayaklarýndan vurulmuþ bir masada oturuyoruz
hepimizin topuklarýna sýkýldý bir kere korkutma amaçlý
ölürken güzel olmak istediðim için
gözlerimde kalanlarý süpürdüler
yazýyor,yazýyor dýþ güçlerin ellerimizden aldýklarý yazýyor!
ölüme bile fakir gidenlerin hikayeleri yazýyor!
diye haykýrdý
kasketi siyah,boyu tekne kadar
paçalarý yýrtýk bir ufaklýk
hayata olan bütün gücünü haykýrýyor
iþe yetiþmeye çalýþan iki genç kýz kol kola girip gülümsediler çocuða
erkekliði kabardý
bütün gölge yerler ölüme yakýn olanlara ayrýlmýþ gibi
yaþlý insanlar var yaþý ileri insanlar var bir de yaþlanmýþlar var
geriye sadece gözlerimde ’k’alanlar
þimdi sana ne söylesem yalan gelecek biliyorum
gökyüzünü bölüþtüðümüzü nasýl anlatayým sana
bir elinde güzelliðin duruyor garip
öbür elinde yetiþkin bir huysuzluðun kabarýyor
sonra yeniden öleceðiz diyorum
entelektüel bir þekilde yaralanarak
belki pipo’mun dumaný kaçar boðazýma
daha güzel ölümler düþünemem
neyse ki ölmeme daha çok var
hemen de hazýrlanamazdým zaten
toparlanmak desen bir hayat kadar.
’Gök çe’
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
Therese Levasseur Salıncak 8:2=0 Burası İzmir bayım Vurun sazı tellerinden Sabahın körü Sıcak rahle Ruhsuz adam. Trım trak Minik akordiyon