Gelincik

Kýrlarýn nazlý süsü, gönüllerin ateþi
Uzak kaçma yakýn dur, hasret koyma rengine
Yürek acýsý çeken kimsesizlerin eþi
Elbet bir gün rastlarsýn sen de kendi dengine

En tenha bayýrlarý neden mekân seçersin
Seni de mi, bu þehrin paslý havasý yordu
Üzen, küstüren kimdir kuytulara kaçarsýn
Hangi eller incitti, gönül evinden vurdu

Yel esince kýrlara, serilir bir kýzýl tül
O büyülü zarâfet, yalnýz sana mý mahsus
Çok kýskansa yeridir, tacýndan olacak gül
Sýrrýný hiç paylaþma, kendinle kal ve hep sus

Boynun bükük duruyor gözün yollarda kalmýþ
Sende asil bir hüzün ve vakûr bekleyiþ var
Delice sevdalarýn ateþi çoktan sarmýþ
Bu tutku bitmeyecek, kor sönünceye kadar..


Sosyal Medyada Paylaşın: