GÖNÜL

Gönül;bu gün çok yorgunum.
-Derman mý?
-Kalmadý takatým.
Kelimeler döküldü bitti.
Söz oldu uçtu gitti.
Ýfadem yetmiyor.
Kalem!
Yazmýyor.
Kurudu mürekkebi.
Defter kalemi istemiyor.
Karalanmak’tan,
Dert ortaðý olmaktan yorulmuþ.
Yazanlar,çizenler
Ak sayfa býrakmamýþ.
Anlatamýyorum,
Sana derdimi gönül,
Yazamýyorum.
Derdim bana sýðmýyor.
Daðlar kapanýyor üstüme.
Gökyüzünde kapkara bulutlar.
Bahar çiçekleri açmýyor bana,
Rüzgar eser baþka baþka yöne.
Yaðmur ýslatýrken topraðý,
Ben hala kuru kalýyorum.
Bu akþam gün batýmýnda,
Ah!Özlemle baktým gönül,
Yarin penceresine.
Bir ýþýk yoktu.
Fermuarlý perdeler.
Baþým öne düþtü gönül.
Gözüm karardý birden.
Herkes geçerken serden,
Kalkamadým düþtüðüm yerden.
Ey aþk viran yüreðimde yüksün.
Gönül sen kainattan büyüksün.
O kadar geniþsin ki,kainat dar,
Ne koysam alýyorsun,sanada sýðar.
Aþk,sevgi,özlem,yaþam,ayrýlýk,
Hasret,ölüm,savaþ,barýþ,
Yalnýzlýklar,kalabalýklar,
Bir ben sýðmýyorum,birde sevgilim.
Neden gönül neden...
Karagöz-23.05.2016
Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın: