tesadüf

tesadüf bu olacak ya,
seni ilk tanýdýðýmda da gidiyordun
dilinde öyle güzel veda cümleleri vardý,
öyle güzel gidiyordun ki
gidiþi bu kadar güzelse,
gitmese kalsa
kim bilir ne kadar güzel olur dedim kendi kendime
daha gözlerini hiç görmemiþken,
daha gözlerinde kendimi hiç görmemiþken
gitme kal demek geldi sana içimden...
bir kaç güzel cümle kurmaya çalýþarak
seslendim arkandan,
gitme kal dedim sana ürkekçe
insan hiç tanýmadýðý birine gitme kal der mi
insan hiç tanýmadýðý birinin sesine dönüp bakar mý
ben nasýl seslendim,
sen nasýl dönüp baktýn hala inanamýyorum...
birbirimize öyle çok benziyorduk ki,
benim söyleyemediklerim senin dilinde
aramýzda ki tek fark
sen gitmeleri seviyordun,yolculuklarý
artýk nereye olursa..
bense kalmalarý...
ben býkmadým beklemekten
sen de býkmadýn gitmelerden..
iþte yine gidiyorsun
hiç bilmediðim yabancý ellere
yine kal demek geliyor sana içimden
ama bu sefer tutuyorum kendimi
ben giderken de sevmemiþ’miydim seni





emine rezzan sipahi

Sosyal Medyada Paylaşın: