GÖNÜL AĞRISI (38.)

Öyküme bembeyaz güllerle girdin
Ben bir beyaz gülü bir seni sevdim
Terk ettin beni sen bir akþam üstü
Kanlý kanlý yaþlar döker gözlerim

Garipler gibiyim dolaþýyorum
Bu karanlýk þehrin sokaklarýnda
Ellerim cebimde periþan halde
Yalnýz kaldým yine eskisi gibi

Çekilmiyor hayat böyle avare
Ýster yaþat istersen öldür elinle
Yaþamak istemem ben bu biçimde
Sen yoksan yaþamak haram bu cana

Bir gün olsun gülsün benimde yüzüm
Gitsin artýk benden gitsin bu hüzün
Omuzlarýmda ki taþýnmaz yükün
Taþýyamaz oldum yýkýlýyorum

Çok özledim senin gülüþlerini
Yakýyor içimi özlem acýsý
Çok garip bir hale döndü öykümüz
Bundan böyle adý gönül aðrýsý


Fatma Ayten Özgün



Sosyal Medyada Paylaşın: