Yetim düþlerim ne zaman giyindin
yalnýzlýðýn hýrkasýný ne vakittir üþür ellerim
sessizliðin yorgun yoksulluðunda içim;
isimsiz bir þehir gibi kimsesiz yetimliðim
katran karasý gecelerde küflü anýlar sarar benliðimi
satýrarasý pusatsýz akþamlar ve adýný bilmediðim
þiirler avutur beni gün ýþýrken
Hep o þarkýlardýr dilimde soluk alýþým
kýyýsýnda oturup aðlaðýmdým
dün gibi yitip gittiði aþikâr
kim bilebilir kim anlalabilir ki;
yüzüne baktýðým aynalarda her gün
deðiþir dünyaya baktýðým yüzümde ki çizgilerim
Ah! terimle ýslattým alýn yazýmý gençlimi
yoksun sen bu þenliklerde ilkbahar gelince
aðaç dallarý þarkýlar söylecek sevdiklerine
sen göremeyeksin bir daha ilk gençlik çaðlarýný
yaþayamacaksýn sevgiyi ve aþký her dingin gün
pencerene diktiðin her yeni günün yamasý sökülsün!
çiçekli bir bahçeler gördükçe güneþli günleri
sonsuz özlemim çekip gittin
býrakýp gittin sen çok uzaklara
ve terimle ýslatým bu yazgýlarý ve anýlarý
gün ýþýðýný boyadým baþtan baþa her gecenin çýkýþýnda
bir avuntuyu saðdým pemceremde
sökülsün artýk beklediðimiz gün!
ben neyim kimim diye bazen düþünür düþünürüm
bazen bir aðaç gölgesinde bazen de çimlerin üstünde;
bazen bulutlarýn üstünde tünediði olur gözlerimin
daðlarý taþlarý sayarým ya da gökteki yýldýzlarý sayarým
günleri ay/larý mevsimleri yýllarý saydýðým gibi
bu havalar uzaklarda ki denizler yüreðimde ki bu derin boþluk!
bir baþka dünyada olmaktýr bazen ruhumuz
nerede ne biçimde doðarsa doðsun gün
düþ dünyasýnýn aldatýcý gücüyle gün gelip
yüzleþeksin yüzyüze ezileceksin altýnda yaþamýn!
Ah! saf salt i mgelerin düþlerin
enine- boyuna yaþam çoþkusunun avutucu büyüsüne
kapýlýp gidiyor nice ömür
çoþkusu eksiktir ne kadar uzun yaþasanda
o kadar köþeye çekilrsin!
acýlarý ve sevinçleri dingin!
ah! ne kadar seversen yaþamayý sev
ne kadar çok varsa heybende özlemin
O kadar iyi gelir insanoðuna
hadi tut ellerinden maviliklerin.....
Nurten Ak Aygen
17.06.2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.