UMARSIZCA*

Biz insanlýðýmýzý kalýcý kaybetmeden
Doðruca yaþamayý bir becerebilseydik
Hüzün duvarlarýna bilerek dokunmadan
Huzurlu yarýnlarý kucaklamýþ olurduk...

Mutluluða sahipken deðeri bilinmezken
Kayýp giden zamanlar geri getirilmezken
Umarsýzca sevinçler bir anda kaybolurken
Ýçimize kalýcý hüzünleri doldurduk...

Kavuþmanýn sevinci mezarlara gömülmüþ
Zamanýn eridiði çok uzaktan görünmüþ
Ölümün ayrýlýðý derinliklere çökmüþ
Biz aðlayan yüzlerle acýyla soldurulduk...

Mehmet ÖKSÜZ
Sosyal Medyada Paylaşın: