Çerkezköy

Her saat baþý tren sesleri inerdi Çerkezköy’e
Sonra aklýma geliþlerini mesh ederdim
Her istasyon baþýnda seni sorardým
Ve heyelan gibi beynime çöküþlerini þiirlerdim
Son Ahmet Kaya çalana dek
Kafa tutardým radyolara

Saatler hep ayný hüznü besler
Akreple yelkovan boyunca
Bu gelmeyiþlerin
Kayboluþlarýn zehirlerdi yüreðimi

Kaç tren
Kaç gökyüzü asimile olana kadar
Benim olacaksýn
Kaç yýldýz küsene kadar
Kabul olacak dinlenmelerim

Baktým ki
Saðýr geliyor bu hasretlik
Bu dünyalarca sensizlik
Baktým ki
Benim en çok sana ihtiyacým var
Ve en çok sen yoksun

Gece vakitlerinde haramiler çöker uykumuza
Yatak yorgan terk ederim bu kenti
Saðlam bir kaldýrýmý kalana dek sana koþarým
Kýrýk dökük bir adres izi taþýrým alnýmda
Sonra baþucumda mektuplarýn eskir
Gözlerin , gözlerin daðýlýr
Ve sonra kendimi sessizliðe alýþtýrýrým...



17.01.2016
Tekirdað


Not :
Bu þiirim kalemlerin dünyasý þiir yarýþmasý 1 ’de yayýnlanmýþ...sayfa 74

Sosyal Medyada Paylaşın: