tel örgülerin öbür yakasýndan saçýlan saçmalýklara akýl erdiremedi ne saçmalýðýn felsefesine bir iki kelam ekleyebildi ne de feraset ebelerini tepeleyebildi..
araf’ýn öbür yakasýnda olduðunun farkýna vardýðýnda yüksek beton surlarla çevrili kentin bu yakasýnda yakasýna bit düþmediðine þükretmeyi öðütlediler ona kendi kendine yetmezliðin bunalýmýný yaþattýlar diz boyu
ne iþi vardý bu yerde... kimler yazmýþtý duvarlarýn öbür yakasýna vatan millet sakarya sakar ya..
ne demekti, bütün dünyaya bedel olabilmek.. kendi uçkuru baþkasýnýn elindeyken eteðini özgür-leþ-tire-bilmek!
demem o demek deðil ama dedim gitti deyemedi kekeledi, sustu
tel örgülerin öbür yakasýna geçemedi yasaklara boyun eydi köleleþmeye alýþtýrýlmýþlýðýn piþkinliði ile tastamam yap yarým yarýmlýk yarým yar
yardan atlayýp kurtulmak istedi kendisinden benliðini delik deþik eden kimliðinden ucup sýyrýlmak istedi kanatsýz kumru kum sal da bütün yaz...
Volkan Kemal
Sosyal Medyada Paylaşın:
Volkan70 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.