Bedenimde; dipdiri ayakta kalan bir tek sana duyduðum özlemdir gök yüzü küsmeden çýðlýk düþmeden bulutlara sürmeler çek kendine tenimizde kalsýn rüzgarlar ben her gece bakýþlarýnýn derinliðinde býkmadan usanmadan Tüm hasretimle; yüzünün sarnýcýna dökülüyorum...
Zemheri zamanlardan geçiyorum kaldýr baþýný yüreðimin; derinliklerinde dem tutuyor coþkun kavgalarý haykýranlar maviliklerde; halaya duran sevdalar gibi..
kýzýlca kýyamet bir gün batýmýnda geride kalanlarýn bütün hüzünlerini koynuma alarak gitmeliyim Daðlý esintilere özlemlerimi býrakarak geride kalanlara.
Asi ruzgarlarýn estiði gecelerde en koyu yanlýzlýklar ýrmaklarýn söndüremediði yangýn yeri sabahlara dek sürgün yanlýzlýklarým taaki güneþ koynuma düþünce.
Ben sensizliðin ortasýnda yapayanlýzým göz kapaklarýmý dövüyor özlemlerin yürek fýrtýnasý Aský benden sanma kirpiklerinin; arasýnda yýkýlmasýn kentlerim
ALI ALKIS
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Alkış Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.