kendime kuytu bir sýðýnak arar gibi bindiðim bu metruk köhne yapýnýn maðara kovuðundayým. Ýlk insaným.
Biletimin beni götüreceði vapurda Dönüþü olan yollardayým.
Ne de çok oyalanmýþým. Bu gidiþim öyle deðil son kez Üsküdar’a bakacaðým, sahilde adýmlayýp yaðmuru bekleyeceðim. Belki içimdeki ateþ söner diye umutlanacaðým.
Býktým artýk bir rüyayý yaþýyor gibi olmaktan. gerçeklerime yol almalýyým
Gürleyen motor, martý seslerini bastýrýyor en sevdiðim hayali þehri ve Üsküdarý býrakýyorum þubat gününde gidiyorum....
............. çýrak.
Sosyal Medyada Paylaşın:
edebiyatciCASH Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.