Þarký söylüyor esen rüzgârda bir gelincik... Nerede ey gelincik, ah mutluluk nerede? Gülüþüm yarým kaldý, bütün düþlerim yitik... Nerede ey gelincik, ah mutluluk nerede?
Gülmez oldu bu yüzüm, uçurumlara döndüm. Karanlýkta can veren alevler gibi söndüm. Yýllar yýlý aðladým, yýllar yýlý süründüm. Nerede ey gelincik, ah mutluluk nerede?
Acep kuþlara sorsam söylerler mi ki bana? Neden tüm ümitlerim batýp da gitti kana? Kelepçe mi taktýlar senin de kollarýna? Nerede ey gelincik, ah mutluluk nerede?
Ýþte bak doðan güneþ, kýrda meleyen kuzu... Ýþte çiçekler, kuþlar, iþte hayatýn tuzu... Hâlâ mý gülemedim, hâlâ mý kalpte sýzý? Nerede ey gelincik, ah mutluluk nerede?
Aðlama ey gelincik, aðlama bana sakýn; Bütün mutluluklarým etti kedere akýn. Dertler yoldaþým oldu, ölümler bana yakýn... Nerede ey gelincik, ah mutluluk nerede?
Nihat KAÇOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nihat Kaçoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.