Ah Roboski

Bir vakitki
Ezan sesleri kin kustu geceye
Demir kanatlý ebabiller taarruz halinde
Ansýzýn bir güneþ çöker üstümüze
Patika yollar nefesimizi yutar oldu
upuzun çoðaldý ürkekliðimiz
Ve otuz dört yerinden duyuldu mahþer
Darmadaðýn bir gürültü kirliliði
Sonra oracýkta söndü hikayemiz

Kaç isyan daha bastýrýr ,
Bu alnýmýza kazýlmýþ fukaralýðý
Kaç savaþ daha
Kaç gencecik daha
Bu vahþete bir anlam bulur


Bir vahþetki kan akmaz geceden
Yine Kürdün ölümü
Yine gökten elma kokusu
Dünyaya devletsiz olarak atýlanlarý ,
Pasaporta geç kalýnmýþ yüreklerin
Sýnýr ticaretine terk edilmiþleri
Kaderleri kaçak çay karasý köylüler

Bir vahþetki hayvanlar ,
Daðlar vurulur
Göklerinden çocuklar vurulur
Gözlerinden umutlar vurulur.
Allah aþkýnýza ,
Var mý daha ölünecek
Var mý daha övülecek ?

Var mý kutsal bayrak
Var mý kutsal inanç ?
Böylesine vahþetle düþerken insan
Böylesi vahþetle ,
Vahþetle boðuþurken insan
Nerde kutsal, nerde kutsal ?

Allah aþkýnýza
Kaç vatan daha bölünmez kalacak ?
Kaç yoksul daha devletsiz
Ölüm buyruðuna teslim yaþantýmýz

Hiç mi korkularý yok ,
Bu Allah’ýn sýnýrlarýný ihlal edenlerin
Çocuklar diyorum,
daha çocuklar...
Ateþin düþtüðü yerden yükselen
Cehennemden küllere kadarki aðýtlar
Var mý daha kutsal. ..


Bu bitmeyen öfke,
Tükenmeyen hasret
Bu alýþýlmayan ölüm,
alýþýlmayan zulüm...
Ah roboski
iki isimli yiðitlerin,
Ortadoðu’nun orta göbeðinde parçalandý
21. yüzyýlýn gözleri önünde
Kâr kalýr mý yanlarýna bunca zulmün ?


Allah aþkýnýza ,
Katýr sýrtlarýnda umutlar taþýnýrdý
Daðlar kadar gülleler taþýnýr mý?
Ve sýnýr boyunca mayýnlarý tespit ederdi
Gökten gülleler yaðacaðýný nerden bilirdik.

Belki de ilk kaçaðýydý
Otuz dörtten herhangi birinin
Ýlk kazancý, ilk sýnýr ticaretinin
Belki ilk okul harçlýðý olurdu
Belki daha nice ilkeleri olurdu
Nerden bilelimki eve ölüm getireceðini.




Hêdî hêdî winda dibin
Ew stêrkên çiyayên asê û tazî
Tirojên ser enîya Cudî
Þêva tarî û þêva bombe barandinê
Ser milê min de tê þikandin
Min tenê tamandiye mirina inkarî
Ev qiyameta her roj
Ev wehþeta ku neyê ziman

Heçko ve hezar sal e em dimirin.
Hecko ned hesab zivistan derbas bû
Ned hesab kifin ser me dibari
Li min tarî dibe roboskê
Li min þêva mirinê tê bîranin
Hûn dizanin em çikas bêguneh in.
Carek tenê bizanin...

Rûyên wey pêlên Firatê
Xeniqandin lê dibare ji bombeyan
Çiqas mirinê tavîji kezaba dayikan

Welî jî ez te nabihîsim roboskê
Bi tenê ez divêm
Bi te re bimînim
Çinko dojeha min ji
Bihuþta min ji bi tenê ev e.


Ev xur xura ewran
Belediyên qêr bi qêr dibarin
Û disa mirin dibarî ser can û cesedê min
Gelo ev tê nivisandin
Vî miqamî mirin tê piþ merivan
Awazên dilê min jî winda dibû
Burûskên evîna min in kor dibe
Ax Roboskê çima tu xweyî ne derketî
Çima teyrên ebabil ser zaliman ne dibarî
Gelo ma em zalim in?
Gelo çi gunehê me hebû yarebbî

Çoyîn dema ji kinarê te ve bi
Çîka bê welatiyê dikevi serê min
Ax roboskê ax bê edaletiyê
Bê warî digihî min
Bê mirovatî li min diqerisi

Edi bes e roboskê
Gelo çend neqildî ez bimirim
Xwezî biþtexila rûyê te yê perçiqî
Xwezî te bikariya wan zarokan bênî ziman
34 çirok û sed hezar parçe...

Êdî berf ne spi dibare
Weke ciger û hêstirên dayikan
Reþ u sor tê xemilandin roboskê
Ev e çend sal e em zivistanan kifin xwe dikî
Çinko ser berfê em qetil kirin
Em ser berfê winda kirin

Ez welî jî bawer nakim
Vê mirina wilo dewlemend
Hûn qed neyên
Hûn ked ne zivirîn jî
Yek bajarî de
Yek welatî de
Cihên me hebî
Yêk carê ji ez te bernadim
Ez ji tere nemînim roboskê
Ez bimrim ji tera...




Sosyal Medyada Paylaşın: