arkadaþým, bana sonu olmayan bir umut ver uçsuz bucaksýz kanatlar takan yaðmurlar gibi yaðýp seller olan rüzgarlar gibi esip fýrtýnalar koparan masmavi gökyüzünü öpüp güneþle her sabah tekrar doðan nefret ve kini topraða gömüp kolkola insanlarla dalaþan..
arkadaþým, bana sonu olmayan bir sevda ver uçsuz bucaksýz güzeliklerle ebedi kýlýnan insanlarý kucaklayan hayvanlarý dýþlamayan hayatýn/ýn bir parçasý yapan yeþil için ölümü dahi gözü alan aðlanacaksa tek mutluluk tek sevinç için olan..
arkadaþým, bana sonu olmayan bir dünya ver uçsuz bucaksýz her adýmý her aný insanlýkla anýlan barýþ naralarý atýlan savaþý tarih kitaplarýndan dahi yýrtýp atýlan cehennemi unutturup cenneti mekanýn da kuran..
arkadaþým, bana sonu olmayan bir insan ver uçsuz bucaksýz umut saçan hep çocuk kalan gülerken gülümserken en güzel duayý bile gölge de býrakan sevgi çaðlayan kalbi yüreklere baðlayan sayan kendine inanan keþkelerle yaþamayan dünyaya geldiðine piþman olmayan ve hiç bir zaman da olmayacak olan...
(Berlin,09.06.2016)
Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Talat Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.