Ben ki; En dipsiz kuyularda haþeratý dost edinmiþim kendime, Nasýl da sinmiþim buralara kendimden habersiz...
Elemsiz sokaklarda aþklýk grevindeyim. Senden yoksunum, benden kaçak. Ve biz olma ümidiyle tükeniyorum. Senin sýcaklýðýn kadar soðuk aþk kokan kaldýrýmlarýnda...
Tükenmiþliðin ötesinde bir yer burasý, Ne sen varsýn ne de ben. Yalnýzca bizlik ümidi... Moses
Sosyal Medyada Paylaşın:
Musa Yalçın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.