pişman öleceksin

ucu bucaðý olmayan bir özlem var içimde,
sýðýnaðýna sarýlmýþ bir bulutun yalnýzlýðýný,
ve güneþin yer yüzüne uzaklýðýný sahiplenir gibi,
öyle içten, öyle sessizce sevdim seni.
içimde fýrtýnalar biriktirdim.
bazen poyraz oldum üþüdüm,
bazen meltem rüzgarlarý gibi,
bahara yakýn bir mevsim oldum.

biliyorum ki;
bu tufan bir gün sona erecek.
bir gün mutluluðun ellerinden tutacak ellerimiz.
sonra güneþ doðacak.
her gün doðduðundan farklý,
her gün aydýnlattýðýndan daha aydýnlýk.

seni sevmek,
bu uðurda direnmek gibi,
ve sesinle sesimi,
bir nehir yataðýnda seviþtirmek gibi,
bir ülke gibi, bir gök gibi,
ve bir okyanus mavisi gibi,
ve bir ekmeði bölüþmek gibi,
seni sevmek,
bu ahmak dünyanýn karþýsýnda,
abdal gibi, maþuk gibi yaþlanýp,
gülen yüzüne dokunmak gibi,
seni sevmek,
adýmý göz bebeklerinde okumak gibi.

ve biliyorum ki;
bir insanýn içinde özlem varsa,
mevsimin hiç önemi yok.
kalp her yalnýzlýk da üþür.
ama benim üþümem yalnýzlýktan deðil,
sensizlikten sevgilim.

unutma ki;
hiç umursamadýðýn bir insaný,
umursadýðýn zaman piþman öleceksin.

#ibrahimdalkýlýç

07/06/2016
22:15 izmir

Sosyal Medyada Paylaşın: