Ölsem diyorum ölüm yolunda karþýma çýkar Gitsem uzaklara içime gün diye düþer Bir nefes aralýðý uzaklýðýmda Dönsem köþeyi köþelerde karþýlarým Yetim sofrasýnda en baþa düþer Tuz gibi ekmek gibi Elimi atma çabasýndayým Dokunmaya cesaretim yok
Dönüyorum sýrtýmý baþýmý öne eðerek Halimden belli oluyor istekli olduðum Yüzümü çevirsem rüzgar gibi çarpar Yürek damarýndan sýzar geçer içimden Dilenci heybesi misali Su gibi rüzgar gibi Niyetlenmeye hevesindeyim Dokunmaya cesaretim yok
Her þey olurunda diyemiyorum Aklýma gelmesi ölümün mavi yüzü Aklýmdan çýkmasý gariban sofrasý Öyle korkuyorum ki hücrelerim biçare Ayrýlýðý seçiyorum çeliþkilerden Yanar dað kükremesi misali Lav gibi sis gibi Esaretinde kalsam kaplar tüm benliðimi Dokunmaya cesaretim yok ______________________________________________ “Dokunmaya cesaretim yok Elim deðerde yakar beni Kül olsam söz etmem Her/dem aðlatýr beni Dokunmaya cesaretim yok “ Sosyal Medyada Paylaşın:
mavi ölüm Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.