þiire ayýp olmasýn diye uçmayý hayal kurmak diye yazdým seni nazlanmadan öptüm bir kaç kez ,bir çok, bir hayli öptüm
þiir bitti biraz da seni kiþisel öptüm
þiir beni anlar yasaklardan bin bahar boyu uzaklaþtým üzerime özgürlük kokusu sindi sana da bulaþtýrmak için öptüm
þiire ayýp olmasýn küçük yaðmur birikintilerini okyanus gördüm okyanus sonsuzluðun eþkiyasýdýr entarimi çýkardým ,ebem kuþaðýný taktým belime nü ürvan seni bir kere daha öptüm þiir unutturuyor yüzümün hikayesini dile getirilmeyen acýlarýn edebi çekiciliði var þiirin umudu, denizin gizi, yukarýlarýn mavisi var bütün balýklar ben gibi serseri deniz üstü fenerim yakamozu yenerim dolunay desen karþýmda çiðdem çitliyor izmirliler çekirdeðe çiðdem der tüm dünya þiire þiir þiir dünden razý seni bir kere daha öpeyim
þiire bir güzellik yapayým diye Alsancaðýn ortasýna köyün birini getirdim görmesekte o köy bizim köyümüzdür oralar bin kavak avmler yok kredi kartlarý çiçek kalplerimiz paçalý güvercin, bað bahçe bin takla anlamýn cennetindeyiz
þafak doðdu doðacak dudaklarým çölde yaðmura yakalanmýþ gibi sana hazýr kanýmda sessizlik iliðim ateþ seni öpeyim
derken neydi o hayat; sürgün ömrün devleti þiirin önünü týkamýþ