Sen boþ bir düþsün hayat
Sözlerin de zaman gibi
Geri dönüþü yok nedense
Piþman olmak için
Hep geç kalýyor insan herþeye
Bu alaca karanlýkta
Yanlýzlýkta
Yokluðunda
Boþ bir defterin boþ sayfasýna
Beyazýn üzerine
Siyah yazdým kederleri
Renkli ýþýklarý söndürdüm
Yarým kalan bir umut
Yarým kalan cümleler
Yarým kalan düþlerin peþinde
Takýlý kaldý uçurtmam
Hep yarým,hep eksik
Hep kesik birþeyler yine
Neresinden baksam ömrümün
Saðým boþ,solum boþ
Ters bir istikamete yol almýþ
Hayatla mücadele içinde
Hayata küskün
Hayata yorgun
Hatýralar suskun benimle
Elimde ucuz bir sigara
Kendime ve hayata
Efkar çekiyorum içten içe
Boþ bir düþe dalar gibi
Sensizliðe...
Artýk demi kaçmýþ yaþamýn
Dilinin küstüðüne
Kalbin saatlerce konuþur
Zaten ne eski kalýr,ne yeni
Ne sen kalýrsýn,ne ben
Geriye kýzgýnlýklarýmýz kalýr
Yanlýzlýklarýmýz
Korkularýmýz
Yýkýk hayallerimiz
Hayat...
Anlamsýz bir karmaþa içinde
Her evresinde
Bir boþluk
Bir hiçlik duygusu
Izdýrap ve çile yumaðý
Yýkýldýðýn her an
Anýlardan bir bulut olur yaðarsýn
Güneþi taþýrsýn hep yüreðinde
Ýçin dýþa vuran
Aynanýn gölgesinde
Iki kiþilik düþlerle
Sessiz kalýrsýn
Kýrmamak adýna kýrýlýrsýn
Paramparça olur, daðýlýrsýn
Her gidiþ,her dönüþ
Ayný sessizliði kucaklar içinde
Yürek her olmayacak umuda
Tutunur bir yerde yinede