Bulutlar benimle yine. Hazan yaðýyor gökten ah üzerime. Umut diye beklemiþtim oysa. Yeter; ’’TEK’’, YARADANIM SESÝMÝ DUYSA. Anlatýlmaz ki þiir olmak! Her anda ruh vermek gibi kelimelere. Ruhunun feryadýyla. Haykýrmak yüreðinden tek kurþunla, vurulmuþcasýna, Sokulmak sonsuzluðun kuytusuna. Git! Git hadi çaresizlik! Ölüm! Sende sus! Sahi, sonbahar; sen ne zaman geldin? Saðanaklarým bana. Aðýtlarý susmayan yüreðimin? Islanmýþ her þey! Bitirmiþ mi kurutmuþmu canýmý? Savurmuþ hazan yelleriyle, dört bir tarafa bütün küllerimi? Þiirlerim çýðlýkta! titriyor tüm hücrelerim yaðmurda! Neydi, ’’Þiir olmak’’ Sen ve ben artýk yoksak? ’’Biz’’ nerede þimdi? Sayfalar dolusu kader! Keder! Kalemimin ucundan akan kan damlalarýnda. Yazýyorum yine, kaç gündür uykusuzum. Sonsuzum ol demiþtim ya sana? Þiir oldun bak? Yorgunluðunu biz aldýk. Mutlulukla, ’’Sonsuzluðu’’ sana býraktýk. ----- T.C.Nigâr Güler. 06.06.2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nigar Güler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.