Son gördüðünden beri nasýl olduðumu sorma bana ay yüzlüm. nefesim düðüm düðüm boðazýmda. O son gördüðün benden, eser yok... Saçlarým, þakaklarýmdaki yoðun karla mücadeleyi kaybetti... Duyma dediðin o yýlan ve yalan diller varya hani ; onlar, onlar ben sustukça kustular.! Konuþmayanda bakarak yaralýyor kýyamam dediðin solumu...
Sorma ay yüzlüm... Sorma sensizim iþte. Hiç olmadýðým kadar sensiz.. Hiç olmadýðým kadar çaresiz.. Son gördüðünden beri nasýl olduðumu sorma bana ay yüzlüm. Sensizim iþte.!
Öyle çaresiz, öyle kimsesizim ki; Nefes nefeseyim hayalin peþinde koþmaktan... Sensizim iþte. Üstelik, üstelik nefesim acýyor...!
Sende kokmuyor artýk ellerim.. Oysa sen kokan gecelerin karanlýðýna bile gülerdim... Þimdi, þimdi sorma ay yüzlüm, sensizlikten bu kabir kokusu diye anlatabildiðim avuçlarýmdaki koku.... Ölüm kokuyor her yaným. Sanki, sanki ay yüzlüm, sanki, azar azar ölüyorum..
Ölü-yorum/(Samim ÝÐDE)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Samim İĞDE Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.