Ellerimi uzatýp, hayatý bir kenarýndan yakalamaya çalýþýyorum ama o hep uçurumun kenarýnda çýkýyor karþýma. Bu kez de ben korkuyorum uzanmaya vaz geçiyor, ellerimi geri çekiyorum… Ýyiye dair ne varsa silinmiþ hafýzamdan. Zaten dudaklarým gülümse de, gözlerim hep susuyor bu aralar. Koparýrcasýna tutmuþum kalbimi atmak istiyorum bir kenara Ýstesem de hiçbir þey hissedemiyorum, dokunsam da yakmýyor özlemin bedenimi Baþýboþ bir köpek gibi Yürüyorum þehrin sokaklarýn da, evet diyorum adým adým yaklaþýyorum Saatime bakýyorum ki, o her zaman ki yerin de ve anlýyorum ki gene geç kalmýþým sana. ……..Gündüz Yavuz….
Sosyal Medyada Paylaşın:
pomborya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.