Ýçimden bir ses benden býkmýþçasýna Diyor ki; sen ne biçim insansýn be! ... O senden hoþlanýyor Oysa sen ne yapýyorsun? Hiiç... Miskin miskin bakýyorsun. Susmak hiçbir þeyi halletmez anlamýyor musun? Boþuna yalan söyleme Sende ondan hoþlanýyor Sende onu seviyor Sende onun için yanýp tutuþuyorsun Ve konuþmamak için kendini zor tutuyorsun. Ona ýstýrap çektirmekle kalmayýp Sende kahroluyorsun Günden güne eriyip, sararýp soluyorsun. Konuþmalýsýn onunla Bir merhaba diyebilsen Ýþte herþey halloldu demektir. O andan itibaren yaþamdan zevk alacak Bütün sýkýntýlarýndan kurtulacak, mutlu olacaksýn. Susmak hiçbirþeyi çözümlemez Aksine insaný sevimsiz kaba yapar. Duygularýný açmalýsýn Þimdiye kadar konuþmak cesaretini gösteremediðim için Beni affedebilecek misin demelisin...
Zafer Erdoðdu
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zafer ERDOĞDU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.