Oturabileceðin Bir aðaç gölgesi gibidir. Aþk On kere de, Yüz kerede dönsen etrafýnda, nefes nefese kalsan da, Nabzýnýn durmasýný kalbinin yerinden çýkmasýný Göze alacak kadar.
Onursuzca yaþamadýðýn sürece Ellerinin uzandýðý yere kadar dokunmak Gözlerini kapatýp, Nefesini hissetmek Yaþamak o aný. Uzaklaþmak yetmiyor, Kaçmaksa çare deðil. Ýtmek için güç gerekir Duvar gibi oturmuþsa yüreðine. Ýþte o gün yok edendir aþk. Sararmaktýr sonbahar gibi Aðýr aðýr. Adým adým yere düþen bir yaprak misali, Gölgesinde serinlemektir aþk. Gündüz yavuz...
Sosyal Medyada Paylaşın:
pomborya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.