Bak karardý gökyüzü Ay doðdu yýldýzlar parlattý gökyüzünü Yýldýzlardan biri kayýyor kalbimin en derin sularýna Kelebekler uçuþuyor kalbimin etrafýnda Acýlarým burukluðum içime kapanmýþlýðým gidiyor yavas yavas Senin varlýðýnla O narin ellerin o ay tanrýçasý tenin Dokunduðunda bana. Alev almýþ bir mum gibi eriyorum karþýnda Yüzün yüzüme baktýðýnda anlýk bir gülümseme geliyor yüreðimden dudaklarýma Ýþte o an kelimeler anlamsýz kalýyor dilimin ucunda Kalbim daha hýzlý atmaya baþlýyor Ellerim terliyor yüzüm mis kokulu bir ekmek dilimi gibi kýzarýyor Kendimden geçiyorum Herseyi unutuyorum ve Ben bunun adýna aþk diyorum.
( YUSUF SAÐLAM ).
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yusuf Sağlam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.